SIĞ SULARIN BALIĞI OLMAK VE ÇAKILIP KALMAK

Saplanıp kalmak bir yerlerde. Bir şişenin içinde ağzı mantarla

tıkanmış şekilde yaşamak.

Saplanıp kalmak bu dünyada vasatlığın çamurunda .

İçinden hiç bir şey yapmak istememek, heyecanını yitirmek,yaşadığının bile farkına varmamak ta ki kaybetme ihtimali ve ölüm kapıya

gelene kadar.

Kendinden kaçmak, başkalarından kaçmak, saplanıp kalmak kurallarda, yapılması gerekenlerde, olması lazım gelenlerde. Yapılması

gerekenlerle yapmak istenenler arasında bir yerlere saplanıp kalmak.

Dışarda hayallerden oluşan bir dünya beklerken, sallanıp kalmak

kendi yüreğinde, beyninin kıvrımlarında, midenin krampında, gırtlağında bir yerlerde.

Büyük sonsuz heyecanları taşıyan bir dünya bekliyor bizi. Biz de

zincirlerimizi kırmayı, şişelerden çıkmayı, heyecanımızı yeniden ya-

kalamayı bekliyoruz.

İhtiyacımız olan sadece kısır döngüyü kırmak. Kendi yolunda yürüyen insan endişe duymaz. Biz duyuyoruz oysa. Başkalarının gittiği

yoldan gittiğimiz zaman acı çekiyoruz. Amerikayı yeniden keşfetme-

mek için izleri takip ediyoruz ve yitip gidiyoruz ayak izlerinin

derinliklerinde.

Planlanmış hayatlar yaşamaya çalışıyoruz. Düz bir çizgide ilerle-

yerek hayattan keyif almaya çalışıyoruz. Yanılıyoruz.

Kendi yolunda ilerleyen insan pişman olmaz yaptıklarından. Piş-

manlık yapmadıklarımız yapamadıklarımız için duyulur.

Pişmanız biz de asla cesaret edip okyanuslara açılamadığımız için.

Pişmanız sığ limanlarda sığ suların balığı olarak yaşamaya kendimizi mahkum ettiğimiz için.

Neden insanlar oldukları yerlere ve ellerinde olanlara çakılıp kalırlar?

Bilinmeyenden korktukları için mi?

Başarısız olmamak, ellerindekinden de olmamak için mi?

Fakat böyle yaparak zaten başarısız oluyorlar.

Sığ sularda yüzüyorlar. Derinlere gitmekten korkuyorlar.

Eğer bunları özgür iradeleri ile mutlu şekilde yapıyorlarsa sorun

yok.

Çakılıp kalmak kendimizi güvende hissettiğimiz bir alanda kalma-

mıza neden olur. Denemekten çekinir, düşünmeyiz bile. Başarısız

olacağımızdan korkarız, acı çekmekten, elimizdekilerden de olmak-

tan korkarız.

Başarısız olmak belki acı verecektir ancak bizi gün geçtikçe küçül-

tecektir. Rahatlık alanınız içinde kalarak başarılı olan insan sayısı

yok denecek kadar azdır.Başarı derin sulara gitmenizi gerektirir.

Başarı için sizi, sizi huzursuz edecek, rahatsız edecek bilinmeyen sulara

yönelmeniz gerekecektir.

Yatağın hangi tarafında yatıyorsunuz?

Sofrada hangi sandalyeye oturuyorsunuz?

Salonda hangi koltuk veya kanepe sizin?

Kolunuzu kavuşturn. Hangi kolunuz üstte, sağ mı sol mu?

Tüm bunlar alışkanlıklarımız olmuştur. Farkında olmadan öğrenmişizdir. Her sabah aynı tarafa yattığınızı, aynı koltuğa oturduğunuzu, hep aynı kolunuzun üste geldiğini göreceksiniz. Şimdi farklı

yerlere oturmayı, farklı tarafta yatmayı deneyin, kolunuzu ters şekilde kavuşturmayı deneyin.

Neler hissediyorsunuz? Rahatsızlık mı?İçinizden eski yerinize geç-

mek, eski hareketi yapmak gelmiyor mu?

İşte rahatlık alanı budur.

Basit şeylerde bile bize rahatsızlık hissettiren benzer alışkanlıklar,

düşünce kalıpları isteklerimize doğru adım atmamızı engeller.

Sıradan olmak, vasat yaşamlar sürmek size yetiyorsa ve bunu kendinize kabul ettirmişseniz yapacak bir şey yok. Yoksa neden sıradan olmak bize yetiyor?

Yürünmüş yollardan yürümeyi değil kendi yolunuzu oluşturmayı

deneyin bir kez de.

Bırakın kıyıyı. Derinlere açılın.

Bir kez açılın bakın neler yapabileceksiniz siz de şaşıracaksınız.

Nietzsche

Bana anlatma sakın

Riske girseydin eğer

Yola çıksaydın eğer

Neler yapardın neler

Bana anlatma sakın

Yelken açsaydın eğer

Özgür olsaydın eğer

Neler yapardın neler

Sen iskeleye bağlı

Fırtınalardan yoksun

Tatlı rüzgara razı

Ben açık denizlerdeyim

Deniz bu belli olmaz

Huyunu seveyim

Bana anlatma sakın

Riske girseydin eğer

Yola çıksaydın eğer

Neler yapardın neler...

-------------------------------

Öyle bir hayat yaşıyorum ki,

Cenneti de gördüm, cehennemi de.

Öyle bir aşk yaşadım ki,

Tutkuyu da gördüm, pes etmeyi de,

Bazıları seyrederken hayatı en önden,

Kendime bir sahne buldum oynadım.

Öyle bir rol vermişler ki,

Okudum okudum anlamadım.

Kendi kendime konuştum bazen evimde,

Hem kızdım, hem güldüm kendi halime,

Sonra dedim ki ;söz ver kendine;

Denizleri seviyorsan, dalgaları da seveceksin,

Sevilmek istiyorsan, önce sevmeyi bileceksin,

Uçmayı seviyorsan, düşmeyi da bileceksin.

Korkarak yaşıyorsan, yalnızca hayatı seyredersin.

Öyle bir hayat yaşadım ki, son yolculukları erken tanıdım.

Öyle çok değerliymiş ki zaman,

Hep acele etmem bundan, anladım...

http://www.isimsizsevda.com/ sistesinden alıntıdır.