Çünkü en
başta kendime karşı güvenimi yitirdim. Kendine güvenmeyen, kendini sevmeyen bir
insan, başkalarını sevemez. "Yapma, insan kendisinin psikoloğudur. Sen
kendini değiştirmek için çabalamazsan, hiç kimse sana yardım edemez" dedi.
Sonra da
başkalarını suçluyorum. Bu adil değil. Sevgi alman için, sevgi vermen lazım.
Birileri için
bir şeyler yapmayı, feragat etmeyi, bazen kendinden de ödün verebilmeyi
öğrenmen lazım. İyiliği, iyilik olduğu için yap. Sevilmek için değil...
Kendin ol.
Başkalarının hayatlarına imrenip, seyirci kalarak şuradan markete kadar bile
yol alamazsın.
Değişmek
istiyorsan değiş. Tutan yok. Onlar gibi olabilirsin.
Ben neden
yerimde sayıyorum?" diye sordum. Değişmek istemiyorum çünkü. İsteseydim
aynı şeyleri yazıp, sonra da hayıflanmazdım. Böyle bir hayat işime geldiği için
böyleyim
"Seçim
senin" der. Evet, seçim benim... Ne yaparsan yap, ne yaşarsan yaşa, emin
ol şu anki konumundan çok daha kötü bir yerde olmazsın. Sadece düşüncelerini ve
davranışlarını değiştir..
Kuruntularından
sıyrıl, güven... Evet, güven. Çünkü hayatta insanı insan yapan, sevgiyle saran
en büyük şey güvendir. Güvenmezsen güvenilecek bir insan da olmazsın. Öncelikle
kendine güven.
Yanlış
insanlara güvenip hayal kırıklığına uğrayabilirsin. Ama hiç denememekten iyi
sonuçta.
Yanlış yap.
Yanlış yapmaktan korkma. Unutma ki; en büyük doğrular, en ufak yanlışlardan
doğar. Şimdi dik dur. Yarın gerçekten güneşle yeniden doğacaksın. Çünkü artık
nasıl biri olduğunu ve nasıl bir insan olman gerektiğini çok iyi biliyorsun.
Gideni boş ver. Sen şimdi hayatında kalanlara sahip çık ve döndürmen
gerekenleri döndür. Emin ol, bu kez olacak.
(Alıntı yapılarak içerik düzenlenmiştir.)
(Alıntı yapılarak içerik düzenlenmiştir.)
Hiç yorum yok :
Yorum Gönder